ชุดทดสอบสารโลหะหนัก Heavy Metals Kit

Heavy Metals Test Kit

"สารโลหะหนัก" อันตรายใกล้ๆตัว

• ปรอท(mercury)

ปรอท เป็นโลหะหนักของเสีย อาจทิ้งจากโรงงานอุตสาหกรรมต่างๆ เช่น โรงงานผลิตคลอรีน เครื่องใช้ไฟฟ้า สีทาบ้าน และอื่นๆเหล่านี้ เป็นแหล่งใหญ่ของปรอทที่ถูกปล่อยออกสู่สิ่งแวดล้อมและไปปนเปื้อนอาหารปรอทที่ถูกปล่อยลงในน้ำจะไปสะสมในแพลงก็ตอนและเข้าสู่วงจรอาหาร (มักตรวจพบปรอทในสัตว์น้ำทั้งน้ำจืดและน้ำเค็มบริเวณชายฝั่งมากกว่าอาหารชนิดอื่น) บัคเตรีในน้ำบางชนิดเปลี่ยนปรอทในรูปอนินทรีย์ซึ่งมีพิษไม่มากให้เป็นสารอินทรีย์เช่นเมทิลเมอร์คิวรี (methyl mercury) ซึ่งมีพิษสูงได้ทั้งนี้การควบคุมกระบวนการผลิตและการกำหนดปริมาณปรอทในน้ำทิ้งจากโรงงานไม่เกิน 0.005 มก. ต่อ ลิตร จะช่วยลดปัญหานี้ได้มาก

• แคดเมียม(cadmium)

มักพบอยู่รวมกับสังกะสีในดินการถลุงแร่สังกะสีจะทำให้แคดเมียมฟุ้งกระจายในอากาศและลงสู่แหล่งน้ำนอกจากนี้อุตสาหกรรมการเคลือบโลหะการผลิตสีผสมพลาสติกและสีทาบ้านจะมีโลหะนี้ปนเปื้อนออกสู่สิ่งแวดล้อมด้วยแคดเมียมอยู่ในร่างกายได้นานเป็นสิบปีมักไปสะสมที่ตับและไตอาการพิษที่เกิดจากการบริโภคอาหารที่ปนเปื้อนแคดเมียมพบไม่มากการป้องกันทำได้หลายด้านเช่นการกำหนดปริมาณแคดเมียมในของเสียจากโรงงาน (เช่น แคดเมียมในน้ำทิ้งจากโรงงาน ต้องไม่เกิน 0.03 มก. ต่อลิตร), กำหนดปริมาณแคดเมียมในภาชนะ และ วัสดุที่ใช้สัมผัสหรือห่อหุ้มอาหาร

• นิเกิล(nickel)

มักพบนิเกิลและสารประกอบนิเกิลในดินน้ำสัตว์และพืชโดยนิยมนำไปผสมกับโลหะเพื่อเพิ่มความแข็งและความเป็นมันวาวในเครื่องประดับเหรียญนิเกิลจะถูกดูดซึมบริเวณลำไส้เล็กและสะสมบริเวณกระดูกตับปอดและไตถ้ามีนิเกิลสะสมในร่างกายปริมาณมากจะส่งผลให้การดูดซึมธาตุเหล็กลดน้อยลงส่งผลให้เกิดอาการไอจามปวดหัวคลื่นไส้อาเจียนปวดท้องและท้องเสียและมีความเสี่ยงสูงต่อการเกิดโรคมะเร็งที่ปอด ทั้งนี้ปริมาณนิเกิลในน้ำทิ้งจากโรงงาน ไม่เกิน 1 มก. ต่อ ลิตร  ขณะที่ประกาศกระทรวงสาธารณสุขฉบับที่ 199 ปี2543กำหนดปริมาณนิเกิลในน้ำแร่ธรรมชาติ น้อยกว่า 0.02 มิลลิกรัมต่อน้ำแร่ธรรมชาติ 1 ลิตร

• ดีบุก(tin)

แหล่งแร่ดีบุกมีเฉพาะภูมิภาคบางแห่งของโลกไทยเป็นแหล่งแร่ดีบุกใหญ่แห่งหนึ่งในโลกดีบุกสะสมอยู่ในพืชได้น้อยกว่าตะกั่วกระป๋องบรรจุอาหารทำจากแผ่นเหล็กเคลือบดีบุกเพื่อป้องกันการกัดกร่อนของเหล็กและเคลือบทับด้วยสารสังเคราะห์บางประเภทอีกชั้นหนึ่งเพื่อป้องกันดีบุกละลายผ่านออกมาแต่หากนำไปบรรจุอาหารที่มีสารบางชนิดปนอยู่หรือการเก็บอาหารกระป๋องในที่ร้อนดีบุกจะละลายมาในอาหารได้นอกจากนั้นเมื่อเปิดกระป๋องแล้วออกซิเจนจากอากาศจะเป็นตัวเร่งให้ดีบุกละลายมากขึ้นอาหารกระป๋องจึงเป็นแหล่งสำคัญที่ผู้บริโภคมีโอกาสได้รับธาตุดีบุกมากกว่าอาหารประเภทอื่นขณะนี้ยังไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับพิษสะสมของดีบุกเคยมีรายงานการป่วยเนื่องจากพิษเฉียบพลันจากการดื่มน้ำผลไม้กระป๋องซึ่งมีดีบุกปนเปื้อนมากกว่า 250 มิลลิกรัมต่อลิตรโดยมีอาการคลื่นไส้อาเจียนท้องเดินและมีไข้หลายประเทศพยายามควบคุมปริมาณดีบุกในอาหารกระป๋องให้มีน้อยที่สุดแต่ในบางประเทศยังทำได้ยากเพราะอยู่ในเขตร้อนโอกาสที่ดีบุกจะละลายออกมา ย่อมมีมากกว่าประเทศเขตหนาว

• ตะกั่ว(lead)

สารตะกั่วที่ปนเปื้อนอาหารนั้นมาจากอากาศร้อยละ 90ไอเสียรถยนต์เป็นตัวแพร่กระจายที่สำคัญเนื่องจากการใส่สารประกอบตะกั่ว (lead tetraethylene) ในน้ำมันรถยนต์เพื่อกันเครื่องยนต์น็อคดังนั้นพืชผักที่ปลูกใกล้ถนนจะมีโอกาสปนเปื้อนตะกั่วมากแต่สามารถล้างขจัดออกได้ นอกจากนั้นอาจพบตะกั่วในดินบางแห่งมากเช่นบริเวณใกล้โรงงานถลุงแร่หรือโรงงานอุตสาหกรรมในการผลิตกระป๋องบรรจุอาหารใช้แผ่นเหล็กเคลือบดีบุกมาเชื่อมต่อกันด้วยโลหะผสมตะกั่วจึงมีโอกาสที่ตะกั่วบริเวณตะเข็บกระป๋องด้านในจะละลายลงในอาหารได้จากการตรวจพบตะกั่วในอาหารเกือบทุกประเภท1 ใน 3ของอาหารที่มีตะกั่วปนเปื้อนเป็นอาหารกระป๋องเพื่อลดปัญหานี้จึงได้พัฒนาวิธีเชื่อมกระป๋องบรรจุอาหารโดยใช้กระบวนการอิเล็กทรอนิกส์แทนวิธีเดิม สำหรับปริมาณตะกั่วในน้ำทิ้งจากโรงงาน ต้องไม่เกิน 0.2 มก. ต่อ ลิตร  

• สารหนู(arsenic)

เป็นธาตุกึ่งโลหะในธรรมชาติอาจมีในน้ำบาดาล แต่มักพบเป็นสินแร่ในลักษณะเป็นสารประกอบกับธาตุอื่นๆเช่นเหล็กทองแดงนิเกิลโดยอาจอยู่ในรูปอาร์เซไนด์หรือซัลไฟด์หรือ ออกไซด์ประเทศไทยพบมากในรูปอาเซโนไพไรต์หรือที่เรียกว่าเพชรหน้าแท่นเป็นสารประกอบของธาตุเหล็กสารหนูและกำมะถันซึ่งเป็นแร่ที่มักพบร่วมกับดีบุกพลวงและวุลแฟรมแร่นี้ผุพังสลายตัวเป็นสารที่ละลายน้ำได้ง่ายจึงละลายอยู่ในแหล่งน้ำทั่วไป หากได้รับในปริมาณมากมีอันตรายถึงตาย ตับหรือไตวาย สำหรับปริมาณสารหนูในน้ำทิ้งจากโรงงาน ไม่เกิน 0.25 มก. ต่อ ลิตร  

• โครเมียม(chromium)

มักพบในธรรมชาติอากาศน้ำและดินนิยมนำโครเมียมมาผสมในเหล็ก สารประกอบโครเมียมจะมีคุณสมบัติต้านทานต่อสนิมและการกัดกร่อนถ้ามีปริมาณโครเมียมในร่างกายมากจะส่งผลให้เกิดอันตรายต่อตับและไตอาจเสียชีวิตเนื่องมาจากตับและไตอักเสบเกิดอาการตกเลือดเซลล์ตับหยุดทำงาน ทั้งนี้ขณะที่ประกาศกระทรวงสาธารณสุขฉบับที่199 ปี2543ได้กำหนด